CHEAP ART in Context  83rd TIF 8-16/9/2018

«Βιομορφική  Xαρτογλυπτική»

Στο πρόσφατο χρονικό διάστημα η καλλιτεχνική δράση της Ν.Μ., ορίζεται αποκλειστικά στη χρήση του χαρτιού ως τον κύριο υλικό φορέα.

Τα «σχεδιαστικά δοκίμια», όπως αποκαλεί η ίδια τις συνθέσεις της σε χαρτί μικρής και μεγάλης κλίμακας, αποτελούν ένα πειραματικό εγχείρημα με απλά καθημερινά υλικά σχεδίου όπως γραφίτης, χρωματιστά μολύβια, μαρκαδόρους, μελάνια, πένα κλπ., επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση τεχνικής, υλικών μέσων και επιφάνειας.

Το χαρτί ως επιφάνεια εργασίας κυριαρχεί στις πολυφωνικές σχεδιαστικές απόπειρες της Ν.Μ. και το ίδιο το χαρτί με την ιδιότυπη ποιοτική του σύνθεση (υλική σύσταση) αντιμετωπίζεται στην παρούσα έκθεση ως μία ακόμα πειραματική προσέγγιση αυτή τη φορά στον περιβάλλοντα χώρο.

Το χαρτί αντιμετωπίζεται ως ένας ζωντανός οργανισμός που πλάθεται, μεταπλάθεται, διαμορφώνεται και κυριαρχεί φορμαλιστικά. Το υλικό με έναν τρόπο σωματοποιείται, προσδίδεται σε αυτό ένας ακέραιος χαρακτήρας ιδιότυπης μορφής ενώ η χρήση των αποχρώσεων του κόκκινου ενισχύει τις συμβολικές εκφάνσεις του.  Μία ακόμα μεγαλύτερη εκφραστική δυνατότητα έχει κατακτηθεί έτσι ώστε οι βιο-μορφικές συνθέσεις που η καλλιτέχνης έχει εισάγει στο εικαστικό της πεδίο, να βρίσκουν την καταλληλότερη απεικόνιση τους.

Η «τυχαιότητα» ως μέρος της διαδικασίας, αποτελεί πρωτεύον χαρακτηριστικό στοιχείο στο πλάσιμο  των μορφών στις οποίες επιδίδεται η εικαστικός. Ενίοτε προκύπτουν μορφές φυσιοκρατικές που παραπέμπουν στο ανθρώπινο σώμα και στη βιολογία γενικότερα, και άλλοτε διαμορφώνονται ως αφηρημένες και απροσδιόριστες, εγκλείοντας έτσι ένα μυστικοπαθές συμβολισμό σχεδόν αρχετυπικό. Τέτοιες μορφές παρακολουθούμε στην εικαστική αυτή πρόταση της Ν.Μ. στην παρούσα έκθεση.

Το εν λόγω εγχείρημα αυτοπροσδιορίζεται αποκλειστικά στο χώρο στον οποίο παρουσιάζεται. Η εικαστική προσέγγιση του αναδιπλώμενου και παραποιημένου σε μεγάλη κλίμακα χαρτιού αυτοαναφερόμενου ως μία οικεία και προσφιλή φιγούρα δίνει μία νέα λύση στις εικαστικές αναζητήσεις της Ν.Μ. 

Η «ευθραυστότητα» της ύλης του χαρτιού και η άκρως ευαίσθητη χρήση του, παραπέμπει στην έννοια του εφήμερου και του αμείλικτου του χρόνου, καθώς το ίδιο το υλικό και η χρωματική του επένδυση με ακρυλικά μελάνια (φωτοδιάβρωση) να μην μπορούν να αντισταθούν σθεναρά σε αυτόν και κατ’ επέκταση η σωματοποιημένη συμπεριφορά του φθαρτού υλικού έρχεται εκ νέου στο προσκήνιο.

Οι προεκτάσεις ανάπτυξης αυτής της πειραματικής ιδέας είναι ποικίλες και  βρίσκουν την καλλιτέχνη σε μία ασίγαστη εγρήγορση προκειμένου η σωματοποιημένη φόρμα και γενικότερα η γλυπτική προέκταση του χαρτιού σε μεγέθυνση να υλοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον παρόντα χρόνο ελπίζοντας κατά πολύ και στο μέλλον.