Πολυφωνικές ετερόκλιτες συνθέσεις ενισχυμένες με εξπρεσιονιστικές και έντονα χρωματικές σύμμετρες ή μη φόρμες θυμίζουν ανθισμένες ζούγκλες.
Πίσω από τις δραματικές εκτινάξεις του χρωστήρα, το εκτυφλωτικό σέλας των χρωμάτων, τις πυκνώσεις και τις αραιώσεις της ύλης, τα αδρά περιγράμματα και τις απρόβλεπτες διακυμάνσεις και αντιθέσεις της γραμμής μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα ίχνη μιας νέας πραγματικότητας.